สรุปหลักภาษาไทย 1

การโต้แย้ง

สังเกต “แต่… มิใช่ ไม่ใช่” และดูใจความสำคัญ

โครงสร้าง ที่มา + ประเด็น + ทรรศนะ + ข้อสนับสนุน

วิธีดูภาษาพูด

1. ใช้คำในชีวิตประจำวัน เช่น เอามา (ทางการคือ นำมา)

2. บุคคลพรรณนา / คำลงท้าย

3. สำนวนไทย / ซ้อน / คำสแดง

ประโยคกำกวน

1. คำกำกวน เช่น นายสิบซ้อมทหารเดิน

2. เว้นวรรค ยานี้กินแล้วแข็งแรงไม่มีโรคภัย

3. เรียงลำดับคำ คำบอกเวลา+บอกสถานที่ถ้าอยู่ท้ายประโยค มักจะกำกวน

4. วลีประโยค คนขนขยะออกจากบ้านเมื่อเช้านี้ , เด็กส่งของออกจากป่าไปแล้ว

5. ละคำเชื่อม เช่น รุ่นใหม่หมด , ส่งคอหมูย่าง เอาไม่มัน

คำสมาส – หลักการ ต้องเป็นคำบาลีสันกฤตเท่านั้น แปลจากหลังมาหน้า

ลักษณะคำยืมภาษาบาลีหรือสันกฤตที่ควรจำ – ไม่ตรงมาตรา ไม่ใช่คำไทย

คำถามเชิงวาทศิลป์ - คำถามไม่ต้องการคำตอบ ใช้เพื่อโน้มน้าวใจ และ กระตุ้นให้เหตุผล

ไวพจน์ - คำที่มีความหมายเหมือนกัน

วาทกรรม - ชุดความคิดที่ถูกสร้างขึ้นและให้สังคมเชื่อ

โวหาร

บรรยาย – ใครทำอะไร ที่ไหน / มีอะไร อยู่ตรงไหน

พรรณนา – เน้นภาพ ความรู้สึก / มีภาษาเปรียบเทียบ ภาษาบอกแสงสีเสียง

อธิบาย – เน้นให้ความรู้แสดงความคิด

สาธก * – ยกตัวอย่างเพื่อสอน

* ถ้ามีการยกตัวอย่าง – สาธก

แต่มีการเปรียบเทียบ – อุปมา

วิธีการเรียงประโยค

1. หาประโยคขึ้นต้นคำนามตัวหลัก
2. ดูส่วนหน้าและดูส่วนหลังประโยค

ลักษณะจรรโลงใจ คือ ฟังแล้วสบายใจ

ความหมายของภาษา

1. นัยตรง ตามตัว/เชิงอุปมา

2. นัยประหวัด (กำกวน)

การแสดงทรรศนะ

1. ภาษาที่แสดงความคิดเห็นต่อสิ่งใด เช่น น่าจะ ซึ่งจะ ควรจะ เป็นต้น

2. มีดังนี้

- เชิงนโยบาย – แนวคิด แนวทำ มาตราการ หลักการ

- ข้อเท็จจริง

- เชิงคุณค่า คุณค่า ประโยชน์